Godt nyttår!!

Elektronisert mat-hysteri

Det er rart korleis me har allslags former for duppeditter for å utføre dei enklaste ting, som for eksempel å lage mat.
For eg fekk ein pizzaovn til jul i år. Det var noko eg hadde begjært og beundra sidan eg visste kva ein pizzaovn var, og no hadde eg altså fått ein sånn skjønnhet rett i fanget.
Og med den skal eg lage pizza. Mykje pizza.
Sjølv om eg kan gjere så mangt med det som ser ut som den raude versjonen av Enterprice (Star Trek- fans, rejoice!), så skal eg eigentleg til sjuande og sist (eller noko sånt) bruke den til pizza.
Men eg vart minna på at eg hadde noko liknande i kjøkkenskapa frå før, nemleg både eit toastjern og ein cappucino-maskin. Dei skal berre bli brukt til det namnet tilseier, ingenting anna.
Til saman tar desse tre duppedittane opp ein kjøkenbenk, men lagar ikkje meir enn eit lite (og usunt) måltid.

Cappucino og pizza er nokre av mine mange livretter, så kva om eg plutseleg skulle få bruk for eitt maskineri til kvar livrett i framtida?
Er det verkeleg nødvendig med lasagneovn og ein sjokoladeoppbevarar?
Desse to tinga kan jo sjølvsagt framstille ein spesiell temperatur tilpassa til kvar av lekkerbiskane, og som følgje av dette må dei jo vere store. Enorme. Monstruøse!
Og til det vil eg få bruk for eit større kjøken.
Men kva viss eg vart lei den maten, og bestemte meg for å ha laks til middag:
Stor laksekrydringsmaskin, større laksemarineringsmaskin, størst laksesteikjemaskin!!
Enormt kjøken!!!!! (veldig stor mage).

Dette er like sant som det er ironisk, og det er slettes ikkje rart me nordmenn pussar opp kjøken i dyre summar; ein plass må me jo gjere av leiketøya våre.

Takk for alt!

Julaften er her, inga tvil.
Det er den kvelden på året der heile familien set seg ned som ein familie og et seg proppfulle på sjokolade og sprudlande og smakstilsatt vatn.
Kvart år. I år òg.
Mat har det alltid vore nok av, og sjølv om me var to personar mindre enn i fjor, så hindra det ikkje oss i å lage ein like stor porsjon.
Eg reknar med å vakne med tømmermenn i magen i morgon.
Men eg skal vere direkte for ein gongs skuld og takke for den knall raude pizzaomnen (-hjertelig, som Øystein ville sagt), takk for all god musikk (særleg tante Gunhild) og godt snop (Silje), og takk for eit tidsfordriv (tante og onkel på Stord, som ga meg og Jorunn kvar sin hersens IQ-leike. Det fulgte dessverre ikkje med IQ).
Det var noko av det eg fekk i år, ikkje ver lei deg viss du ikkje vart nemnd.
Takk for i år!

Ein samtale med meg sjølv...

-Aaah, det er laurdag og eg kan sova ut...
-Nei, det er fredag, og du må på skulen!
-Men so e' da no bra at eg kan sov ut i måro, då.
-Nei, for i dag e' da torsdag og du ska' på skulen i måro!
-Uffdå. Men so e' da no snart helg, då.
-Nei, for i dag e' da onsdag og du ska' ha tre timar tysk!
-For @#¤&/%!

Jakten er i gong!

I går var både mamma og pappa på den årlege handlerunden på Stord, tysnesingane sitt Vegas.
I alle fall mamma og pappa sitt.
Og med den tradisjonen kjem fleire tradisjonar, noko eg, Det siste barn i huset, med glede ivaretar.
Det begynte med at eg var rundt sju, og Jorunn, mi sleipe søster, skulle lære meg korleis eg kunne snike på pakkesangane utan å bli tatt.
Freistnaden var stor.
Men det tok òg litt av gleden med jula; det er noko ein skal glede seg til, ikkje bruke opp med ein gong. Men born er born, og eg er framleis det lille barnet som rett og slett ikkje kan vente heile tre veker, kanskje heller ikkje tre dagar.
Men den fyrste gongen eg var på tjuvtokt var ikkje mamma og pappa særleg smarte; dei la pakkesangane under eit teppe i den gongen der me tilbrakte mesteparten av tida vår.
Men i år, derimot er pakkane borte vekk.
Eg har gått gjennom heile huset, og må innrømme at foreldrene mine rett og slett har kome meg i forkjøpet. Eg fann mange gåver frå slekt og liknande, men ikkje dei frå mamma og pappa, og deler nå mi store sorg med alle dykk èin lesarar.
Jaja.
Eg får trøysta meg med dei pepperkakane eg eigentleg ikkje skulle finna.

Dagens

Dette stod det under korken i mi herlege colaflaske:

Indianarane kjem!

Det er sånne småting som gjer cola verdt å drikke :)

Dagens dikt

Eplejuicen
smakar spy.

-Æsj,
tenkte eg