Dei fæle paradoksa

No har eg fått meg jobb. Det tyder pengar, i bøttevis (sjølv om eg får direkte på bankkontoen), noko som er vanskeleg å forakte; med pengar kan eg kjøpe meg ting, og ting er bra, materialisme er bra, sånt gjer meg glad - men problemet er berre det at, blant skule og lekser og mjølkeprodukt og venar, kortid har eg tid til å spele det spelet eg kjøpte, spele på den gitaren eg sparte opp til, eller sitja på den stolen eg kjøpte meg (å ja, me snakkar pengar her)?

Det er fælt, det er livet.