Det månedlege

Eit brev. Frå banken. Skummelt.
Det er visst angåande bankkortet mitt; ansvar i form av plastikk.

Men eg veit jo kva som står der.
Eg veit kor mykje eg har brukt denne månaden; eg har ikkje svindla nokon, eg er ikkje den typen (eg veit ikkje korleis).

Men likevel følar eg meg som ein ung Elling: eg har fått eit brev, noko viktig, og eg er sjølvsagt redd det.
Eg er redd det skal stå noko usant.
Kanskje eg har tatt ut meir enn kva eg eigentleg har gjort?
Kanskje andre personar har gjort noko mystifystisk?

Men eg må jo åpna det.

Nervene dirrer av spenning, fingrane skjelv av begeistring - "ferskt papir" tenkjar dei blodig og gleder seg stort til å rive det kvite og tørre kjøtet.
På lappen står det mange tal. Eg veit ikkje lenger kva som er opp og ned på papiret.
Korleis kan vetige personar skjøne eit papir stappfull med hieroglyfar,
eit papir drukna i blekk på avvegar, eit papir skapt for å laga trafikkaos?

Jaja.
Så fekk eg no fyr i peisen i dag òg.