Endå ein påskekrim

herbert sat i sin dyrevennlige stol og såg på golvet. Det mektige golvet, som strekte seg frå den eine veggen, og til den, og litt til. Dette var ein usedvanleg ting å gjere for eit golv, sidan normale golv vanlegvis stoppa ved veggen. Nokre golv pleier å ta ein sving (ikkje bokstaveleg talt) og kanskje fortsetta, heilt til dei møter veggen (bokstaveleg talt). Men dette golvet gjorde altså ikkje det. "Kvifor ikkje?" spurte ein av lesarane, og det skal eg fortelja dykk. Nei, det skal eg ikkje. De kan jo fortelja meg. Gode greier!